U najmračnijim i najhladnijim delovima polarnih područja direktno su posmatrani definitivni dokazi o postojanju vodenog leda na površini Meseca. Ova nalazišta leda su razdvojena i moguće je da su drevna. Na južnom polu većina leda je koncentrisana u kraterima dok je led severnog pola razuđen.
Distribucija površinskog leda na južnom polu Meseca (levo) i severnom polu (desno) je otkrivena pomoću NASA-nog Moon Mineralogy Mapper(M3) instrumenta. Plava boja predstavlja lokacije leda a siva odgovara površinskoj temperaturi (tamnija predstavlja hladnije površine a svetlije nijanse ukazuju na toplije zone). Led je koncentrisan na najtamnijim i najhladnijim lokacijama, u senkama kratera. |
Tim naučnika, na čelu sa Shuai Li sa Univerziteta na Havajima i Univerziteta Brown, uključujući i Richarda Elphica iz NASA-inog istraživačkog centra Ames u Silikonskoj dolini, koristio je podatke M3 za identifikaciju tri specifična potpisa koji definitivno dokazuju da na površini Meseca postoji vodeni led.
M3, na brodu Chandraiaan-1, koji je 2008. lansirala Indijska organizacija za istraživanje svemira prikupljao je podatke koji nisu samo pokupili reflektivne osobine leda, već je direktno izmeren način kako molekuli apsorbuju infracrveno svetlo, tako da se može razlikovati tečna voda, para i čvrsti led.
Većina vodenog leda leži u senkama kratera blizu polova, gde najviše temperature nikad ne dosegnu iznad minus 121°C. Zbog vrlo male nagnutosti ose rotacije Meseca, sunčeva svetlost nikada ne doseže ove regije.
Sa dovoljnom količinom leda u prvih nekoliko milimetara ispod površine voda bi bila pristupačnija kao resurs za buduće ekspedicije, pa čak i nastanjive ljudi na Mesecu nego što je voda otkrivena ispod površine Meseca.
Nalazi su objavljeni u Zborniku Nacionalne akademije nauka 20. avgusta 2018. godine.
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7218
SVE JE FIZIKA Miša Bracić |