Svjetlucavi prizor na novoj Hubbleovoj Slici tjedna, spiralna je galaktika NGC 5248, udaljena od nas 42 milijuna svjetlosnih godina i smještena u zviježđu Volara. Poznata je i kao Caldwell 45, budući je uvrštena u jedan katalog vizualno zanimljivih nebeskih objekata za koje, istina, svi znamo, ali koje astronomi amateri promatraju puno rijeđe negoli čuvenije Messierove objekte.
Nadahnuti stvorenjima iz starogrčke mitologije koja su bila napola ljudi, a napola konji, kentauri se javljaju i u astronomiji: to su daleki objekti koji orbitiraju oko Sunca između staza Jupitera i Neptuna! NASA-in Svemirski teleskop James Webb je mapirao razdiobu plinova koji brizgaju u svemir s jednog od tih objekata. Njegova opažanja sugeriraju raznovrsne kemijske sastave i pružaju nove uvide u nastanak i razvoj Sunčevog sustava.
Dok Sunce u svom 25 aktivnom ciklusu skoro rafalno izbacuje koronalnu masu, gore levo prolazi planeta Merkur a sa desne strane mu prilazi kometa C/2023 A3 Tsuchinshan-ATLAS.
Nastavak intervjua sa Nenadom Filipovićem o astrofotografiji. Nenad je svakako u samom vrhu najstručnijih i najkvalitetnijih astrofotografa u čitavom regionu (najmanje).
Difuzna maglina IC5070 je deo ogromnog kompleksa maglina u samom srcu sazvežđa Labud. To su NGC7000 ili Severna Amerika i IC5070 poznatiji kao Pelikan.
Uskoro nam predstoji susret sa kometom C/2023 A3 (Tsuchinshan-ATLAS). Osim što će biti vrlo sjajna, međusoban položaj Zemlja – kometa – Sunce pružiće nam vrlo zanimljive poglede na kometu i njen rep.
Nenad Filipović je tihi astrofotgraf sa Letenke i drugih mesta gde se okupljaju teleskopdžije. Kažem da je tih jer ga nikad nećete čuti da galami u nekoj žučnoj raspravi ili da se dovikuje sa nekim na drugoj strani poljane. Zato je gotovo neprimetan. Zapravo na poljani prvo ćete uočiti njegov čuveni teleskop, pa tek onda njega. Taj teleskop, Ritchey–Chrétien, sam je napravio.
Duboko je zašao u tajne astrofotograije, možda i najdublje na ovim našim prostorima i zato je razgovor s njim o astrofotografiji tako važan.
Pisali smo o dvije najsnažnije eksplozije (od 2017.!) koje su se početkom listopada dogodile na Suncu. One su dovoljno potentne za reakciju Zemljinog geomagnetskog omotača koja u konačnici može rezultirati pojavom polarne svjetlosti (aurora borealis) na noćnom nebu čak i na niskim geografskim širinama.