Praznici su mnogo više iracionalana stvar nego racionalna. Činjenica je da iracionalne stvari mnogo više zbližavaju ljude od racionalnih (mnogi racionalni su to tokom istorije debelo koristili). Ne bih da sada polemišem o moralu racionalnih. Crkva, ali ne samo crkva, se nalazi između nauke i naroda više milenijuma. Crkva nije jedinstvena i svoj položaj ne određuje sama. Znači ima više crkava i više onih koji određuju položaje tih crkava. Neke crkve su više okrenute služenju iracionalnom i iracionalnima, dok su neke više u službi racionalnom i racionalnima (rekoh, da ne bih sada o moralu raconalnih). Nauka bi trebalo da pazi da li svojim preskakanjem crkve i obraćanjem narodu, po ovakvim pitanjima, ne istiskuje jednu u korist druge crkve i svime onim što uz nju ide. Nauka ne bi trebalo da čika narod i neobrazovane, već da ih nauči, ako je to moguće uz preskakanje crkve i svih onih koji određuju položaj crkve. Istorijski to, svi smo toga svesni na žalost nauke, još nije ni blizu moguće. Hajde da onda (obzirom da ne čikamo Kineze, Jevreje, Muhamedance, pa ni Ruse) ne čikamo ni Srbe, nego da im čestitamo što doživeše Novo Leto Gospodnje i poželimo sreću i mnogaja dana i ljeta, odnosno zemaljskih rotacija i revolucija. Po meni najpre bi trebalo "čikati" crkvu (i to ne samo jednu) o principu korišćenja Zvanične ravnodnevice kod određivanja datuma Uskrsa, pa i o principu korišćenja pravila za određivanje istog iz kalendara jedne crkve, a ne i iz kalendara druge crkve, i slično. Možda i o korišćenju samih vremenskih zona kod praznovanja (ovo bi mogli da postavimo svima nama i svima na svetu), što da jedan te isti tren Zemljine Nove Revolucije počinje više od 24 sata i što mi svi na svetu u jednom trenu ne poželimo sreću jedni drugima.